*یه کاری رو دارم انجام می دم، کار به معنایه "ترک کردن" می باشه نه مشغله و فیلان. کاری که تو کنار گذاشتنش ضعیفم. که بلد نیستمش. اگه موفق شدم یک ماه رو انجام ندادن-ه، دوری کردن از اون موضوع اصرار بورزم میام می گمش... 

دارم نیگا می کنم بیشتر زندگیم صرف این شده که خودمو از انجام کارای اشتباه و زشت نگه دارم. صرف این شده که یه کاره وسوسه انگیزه اشتباهی هس، یه کار راحت ِ دم دستی هست که من نباید تن بدهم بهش. من باید جلوی خودمو بگیرم. باید ترک اون کار کنم، باید جلوی خودم رو بگیرم... باید با خودم بجنگم. باید یا دست نزنم یا ترک کنم...پووووف

** ادم های خوب، اصولن پارتنرهای خوبی نیستن...خیلی واقعی

*** خاله جان می گه به طناز گفتم ادم چطور می تونه حسش نسبت به شوهرش که عاشقشه عوض شه با ندیدن؟ من هنوزه هنوزه، بعد از ١٨ سال وختی شب می رم بغل خسرو بخدا همون حسی رو دارم که اولین بار بغلم کرد... فک می کنم وختی با هاپو حرف می زنم، حتی اگه در روز چند بار هم حرف زده باشم، هر دفعه شنیدن صداش، دیدن اسم و شماره ش رو گوشیم باعث لبخندمه... هنوزم وختی می خوام برم پیشش، شب قبلش ذوق دارم و مثه بچه هایی که مدرسه شون می خواد ببرتشون اردو شب قبل از ذوق خوابشون نمی بره و تا صبح چند بار بیدار می شن، منم همون طورم هنوزم. هنوز عادی نشده شنیدن صداش، پیشش رفتن... 

**** هاپو می گه تنها بچه ای که باهاش حال می کنه امیرعلی-ه، والا بچه ها خیلی دوس ندارن دور و برش بچرخن... بعد می گه تنها دختری هم که انقد دورش جیک جیک می کنه و حوصله ی هاپو رو داره منم. والا دخترا هم خعلی بلد نیستن با هاپو کنار بیان...

هووووممم... داشتم فک می کردم اگه می خواید عاشق هاپوها بشید، باید بلد باشید عاشقیه این ادم ها رو، معاشرتشون رو. قوربون صدقه رفتن براشون رو... والا جوری هاپو و بی رحم می شن که انگار اصن اینهمه دوستتون ندارن، عاشقتون نیستن...