من یه دوست پسر خوب دارم، کسی که ١٠ صبح میاد دمبالم می برتم دکتر،٢ ساعت تو ماشین میشینه چون دکترم ١ ساعت دیلی داشته و یه جراحی-ه ایمرژنسی براش پیش اومده. بعد از ٣ ساعت علافی، توو ترافیک پاسداران می مونه تا از دانمارکی شیرینی هایی که دوس دارمو بخرم، بعد می برتم پایتخت ، توو اون میرداماد گه بدون جای پارک منتظر می مونه تا ببرم لپ تاپمو بدم ببینن چه مرگشه...

من یه دوس پسر خوب دارم، از همینا که یه ادم گه ِ  بی توجه به ادماس و منو گذاشته رو سرش و داره حلوا حلوام می کنه... من یه دوست پسر خوب دارم که می تونم چشمامو ببندم و تو سرم با خیال راحت دوستش داشته باشم. با یه امنیتی دوستش داشته باشم. یه جوره گرم و غلفتی ای توو بغلش جا  شم... دلم؟ اخ دلم... اخ خاک بر سر دلم.

من؟ مشکلم با دوست پسر خوبم نیست. من مشکلم با خودمه. فک کنم خوب نمی شم... راستش؟ من هیولا رو هیچ وخ نمی بخشم. 

اگه بخوام دوباره و صدباره و هزار باره یکی رو انتخاب کنم، دوست پسر خوبم رو انتخاب می کنم. اصن اگه الان باش کات کنم، نمی دونم چه خاکی تو سرم بریزم. اگه الان نداشته باشمش نمی دونم چطور میشه دوباره با کسی بود. اصن فک می کنم مگه می شه با کسه دیه بود؟

پارسال تا دو روز به ولنتاین هم نمی دونستم براش هدیه بخرم یا نه، مهم نبود برام. انقد که مطمئن بودم ادما ممکنه فردا صبح باهم نباشن و فک می کردم اگه تا ٢ روز دیه باهم نبودیم با کادوش چیکا کنم؟

الان؟ هنوز هم نمی دونم تا یه هفته دیه باهم هستیم یا نه، ١٠ ماهه باهمیم و من هنوز از هفته ی بعدم مطمئن نیستم.١٠ ماهه یه جور امن کنارمه اما من... اما این بار دارم به کادوی ٢ ماه بعد و ٣ ماه بعدش فک می کنم. با اینکه حتی ازش کادو نگیرم. اصن منتظر ولنتاین-م. منتظر همون موقعی که بعد از به سال ازش بپرسم: یادته بم گفتی خیلی ولنتاین و اینا دوس نداری، چون فک می کنی یه سال ادم باهم اکی نباشه و توو جنگ باشه و همو نفهمن و فیلان، حالا بعد تو یه روز عاشقتم و کادو فیلان. حال نمی کنم باش... بگم هنوزم همین فکرو می کنی؟دوست داشتن های امسالت، یک سالت، ارزش جشن گرفتن و باهم بودن توو یه روز رو داره؟

لابد کادوم همینه، شنیدن جواب اینکه امسالش توو صلح ِ دوست داشتن بوده... 

واسه ولنتاین و سالگردمون نیدونم چی هدیه بدم هنو، اما می خوام براش تارت سیب و دارچین بپزم. همون موقع که ادامس انتخابیش همیشه تریدینت دارچینی-ه. همون موقع که گفت دارچین از بوهای مورد علاقمه، وختی مامان می گه یه ادویه رو بم بده نشده برم سراغ کابینت ادویه ها، در شیشه ی دارچین رو اول باز نکنم...همون موقع سیب و دارچین رو انتخاب کردم

اما دلم...دلم یه چیزه گهی-ه... دلم رو پیش هیولا جا گذاشتم. مثه زنی که سرطان سینه داره و سینه ش رو تخلیه کردن، مثه زنی که رحمش رو برداشتن... من؟ دلم رو برداشتن

من دوست پسر خوبم رو دوست دارم. هیچ کسی رو حاضر نیستم جاش انتخاب کنم. حتی حاضر نیستم از پیشش برم جای کسه دیه.اما دلم سفت نیست... انستلی؟ دلم هیییییچ وخ سفت نمیشه. من دلم نیست پیشم، دلم نیست که بذارمش پیش کسی... خوش بحال دخدرایی که با کسی که هستن فک می کنن معبودشونه، فک می کنن بی اون می میرن. یه جوره ساده لوحانه ای عاشق و توو رابطه ن... یه جور دیوانه واری. من؟ هع :/

نمی دونم چیکا کنم، نمی دونم...