* هومممم... اینکه من میشینم و چیزایی که می خوام رو بدون اینکه قصد خرید یا توان خریدش رو الان داشته باشم. انتخاب می کنم جزء عادت هامه... بعد ادمی نیستم که هی برم پاساژ یا مغازه و سایت ببینم که اونو می خوام، ینو می خوام و فیلانا...نه. مثلن؟ شلوار کرم یا اون چارخونه قهوه ایایه بنتون رو می خوام. یا اون کیف مشکی چرم مشهد که دو تا جیب جلوش داره یا اون بارونی کرم-ه بربری رو یا اون بوت بلند مشکی-ه جیاآکس رو...و؟ من اوریجینالشون رو می خوام و نه حتی های-کپی-ش رو. و اصن هم دوس ندارم خودمو با های کپی ها و فیک هایی که یه لیبل اون برند رو دارن خر کنم ها... از ادمایی که با وسایل فیک و های کپی شون پز دنیا رو می دن هم یه جوره زیاااادی حرصم می گیره، انی وی....اینا رو گفتم که بگم، من رینگم رو هم انتخاب کردم. از تیفانی... اصن حس می کنم یه عااالمه دوره و خیلی لاکژری و گران-ه و فیلان...اما من انتخابش کردم. یاد گرفتم بزرگ و گران و دور از دسترس ارزو کنم...

** این دفعه که برم پیش هاپو باید بگم بره کیف پیپش رو بیاره، برم توو بغلش برام پیپ بکشه... یکی از فرمولایه حال خوب کنم :میکس بغل و بوی پیپ و پنجره ی باز و هوای سرد و موزیک

*** اون روز خونه عزیز جوون خاله رفته بود دوغ گرفته بود از لبنیاتی، از این دوغ کیلویی خوشمزه ها.بعد ریخته بود توو بطری ودکاعه بلک اند وایت... داییه رفته سر یخچال، بطری رو برداشته اومده توو پذیرایی رو به عموخسرو می گه: عاقا خسرو می دونستی بلک اند وایت دوغ زده؟ لامصب چقدم مشتی-ه دوغاش :))))

*** نفمیدم از کی، اما از یه جایی شروع کردم یه فولدر ساختم واسه اهنگ فیلما...یه حال خووبی داره گوش دادن به این فولدره...اخ از اهنگ گلومی ساندی، اخ از اهنگ اینتاچ اِبل....

**** وختی داشت منو می رسوند خونه، انقد پیشش شیطنت و ورجه وورجه کرده بودم داشتم از خستگی می مردم. سرم انقد سنگین بود که نمی تونستم نگه دارم و تکیه داده بودم به شونه ش، چشمامم یه چیزه بازو بسته ای بود... با همون چشمای خواب الو و صدایی که انرژی ای توش نداره می گم: یه اعترافی کنم؟

می گه بفرما... می گم صب که سوار ماشین شدم، اون سه تا دکمه ی تی شرتت رو که دکمه نکرده بودی، رنگ پوستت، برجستگی سی****نه ات رو که دیدم، یه جوره خووبی حالی به حالی شدم... خندیده گفته دیوونه ی منحرف من 

***** امروز یه بلوز راه-راه طوسی-ه کلاه داره جلو دکمه داره نرمالوویه تیره و روشن پوشیده بودم، با شلوار گشاد طوسی، با کتونی طوسی تیره مرده، کهنه های دی سی-ام، اخ یه روزم بیام از ارادتم به این برند بگم.با شال جان ِ دلْ طوسی ِ خوووبم میس اسمارت جان، با مانتو جلوباز فیروزه ای که سبزش زیاده و من نیدونم بهش چه رنگی می گن، ابی نداره اصن انگار، که کلاه بلوز روی مانتو گذاشته بودم ، با کیف لویس ویتان-ه سفیدم که پترن-اش رنگی رنگی ان...